προσεκτής

και προσέκτης, ὁ, ΜΑ

αυτός που ανήκει σε κάποιον («φροντίδα τῶν ὑπὲρ γῆς αὐτῷ κατὰ τὸ γένος προσεκτῶν ἔχειν», Γρηγ. Ναζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + -εκτης (< ἔχω), πρβλ. πλεον-έκτης].